About

“Yeryüzünün kahve yüzeyinde yürümek benim tek gerçekliğim gibiydi. Bu gerçekliğin beni rahatlatan bir tarafı vardı. Sonuçta, milyonlarca insanın milyonlarca ömür tükettiği bu gezegen üzerinde, son nefesini verirken kimin ne kadar eksik, kimin ne kadar fazla yaşadığının bir önemi kalmıyordu. Herkes ölüyordu, hayat devam ediyordu. Hep düşünmüşümdür yaptığım şeyleri yapmasaydım, daha iyi bir insan olsaydım, buna rağmen bir bedel ödemem gerekiyor muydu? Belki süreç geçerken ödediğimiz bedeller karşılığı aldığımız küçük mutluluk anlarının adına yaşam deniyordur, en azından ben buna yaşam diyorum ve öğrendiğim tek bir şey varsa; silahı önce sen çekmezsen, asla çekemezsin.”